Spis treści
Wdrożenie zaawansowanego oprogramowania, takiego jak system do zarządzania awizacjami VSS.net, otwiera przed przedsiębiorstwem nowe możliwości w zakresie optymalizacji procesów logistycznych. Jednak pełne wykorzystanie potencjału takiego narzędzia zależy nie tylko od jego zaawansowanych funkcji, ale również od umiejętności i komfortu pracy jego użytkowników. Właśnie dlatego tak istotne jest zrozumienie podstawowej terminologii związanej z interfejsem graficznym. Dla wielu pracowników, zwłaszcza tych, którzy na co dzień nie mają do czynienia z zaawansowanymi systemami komputerowymi, opanowanie nowego środowiska pracy może stanowić wyzwanie. Dlatego znajomość kluczowych pojęć staje się fundamentem, który umożliwia płynne poruszanie się po systemie i efektywne wykonywanie codziennych zadań.
Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie i wyjaśnienie podstawowych pojęć używanych w systemie VSS.net. Zrozumienie terminologii nie tylko przyspiesza proces wdrożenia nowych pracowników, ale także ułatwia komunikację wewnątrz zespołu oraz z działem wsparcia technicznego. Kiedy wszyscy posługują się tym samym językiem, rozwiązywanie problemów staje się znacznie prostsze i szybsze. W dalszej części tekstu omówimy fundamentalne elementy interfejsu, sposoby interakcji z systemem oraz specyficzne pojęcia, które są nieodłącznym elementem pracy z dokumentami magazynowymi. Ta wiedza pozwoli każdemu użytkownikowi, niezależnie od jego wcześniejszych doświadczeń, poczuć się pewnie i w pełni wykorzystać możliwości oferowane przez to nowoczesne narzędzie.
Każdy system informatyczny komunikuje się z użytkownikiem za pomocą wizualnej warstwy zwanej interfejsem graficznym. Jest to uporządkowany zbiór elementów, które pozwalają na intuicyjną obsługę i dostęp do wszystkich funkcji programu. W systemie VSS.net podstawowym elementem jest okno, czyli wydzielony na ekranie obszar, który służy do prezentacji informacji, zbierania danych za pomocą formularzy lub inicjowania określonych akcji.
Każde okno posiada swój tytuł, co ułatwia identyfikację jego przeznaczenia i szybką orientację w strukturze programu. Okna mogą być zorganizowane hierarchicznie, co oznacza, że wykonanie akcji w jednym oknie, na przykład poprzez kliknięcie w przycisk, może otworzyć kolejne, prowadząc użytkownika krok po kroku przez dany proces.
Uzupełnieniem okien i przycisków są inne interaktywne komponenty, które ułatwiają wprowadzanie i wybieranie danych. Pole tekstowe to miejsce, w którym użytkownik może wpisać konkretne informacje, takie jak dane kontrahenta czy numer rejestracyjny pojazdu. Z kolei menu rozwijane prezentuje listę predefiniowanych opcji do wyboru, co standaryzuje wprowadzane dane i minimalizuje ryzyko pomyłek.
Często wykorzystywane są również ikony, czyli małe symbole graficzne działające jak przyciski, które pozwalają na szybkie wywołanie najczęściej używanych funkcji bez konieczności czytania długich opisów. Znajomość tych podstawowych składników interfejsu jest niezbędna, aby sprawnie i bezbłędnie poruszać się po systemie.
Strona graficzna lub interfejs to graficzna reprezentacja systemu, która pozwala użytkownikom komunikować się z komputerem. To wizualna warstwa, która prezentuje funkcje i dane w sposób zrozumiały i intuicyjny.
Przycisk to graficzny element, na który można kliknąć za pomocą myszy lub ekranu dotykowego, aby wykonać określoną akcję. Przyciski zazwyczaj mają etykiety lub ikony, które wskazują, jaką czynność wykonają.
Menu rozwijane to element interfejsu, który po kliknięciu wyświetla listę dostępnych opcji. Użytkownik może wybrać jedną z opcji, które są ukryte, dopóki menu nie zostanie rozwinięte.
Pole tekstowe to miejsce w interfejsie, w którym użytkownik może wprowadzać tekst, takie jak nazwę użytkownika, hasło, dane, itp. Wprowadzony tekst jest wyświetlany na ekranie.
Okno to obszar na monitorze, który wyróżnia się od tła i zawiera różne elementy interfejsu użytkownika. Okna posiadają odpowiedni tytuł, który pozwala użytkownikom łatwiej rozróżnić i identyfikować ich zawartość.
Funkcje okna mogą być różnorodne:
Formularz: Okno może służyć jako formularz, w którym użytkownicy wypełniają pola ekranowe, wprowadzając dane czy informacje.
Prezentacja informacji: Okno może zawierać informacje, takie jak powiadomienia, komunikaty, wyniki operacji itp.
Przyciski i działania: Okno może zawierać przyciski lub elementy interaktywne, które inicjują wykonanie określonych procedur, akcji lub transakcji.
Okna mogą być zorganizowane w różne struktury, na przykład w formie wielopoziomowej hierarchii, gdzie kliknięcie odpowiedniego przycisku w oknie powoduje wyświetlenie kolejnego okna. Taka organizacja ułatwia użytkownikom nawigację i dostęp do różnych funkcji systemu.
Okna są fundamentalnym elementem interfejsu użytkownika w większości aplikacji i systemów komputerowych. Dzięki nim użytkownicy mogą skupić się na konkretnych zadaniach, operacjach lub prezentowanych informacjach, co znacznie ułatwia korzystanie z programów i podejmowanie interakcji z komputerem.
Okno dialogowe to małe okno, które pojawia się na ekranie, zazwyczaj zawierające ważne informacje lub wymagające od użytkownika odpowiedzi. Okno dialogowe może wymagać potwierdzenia akcji lub dostarczenia danych.
Wskaźnik myszy to graficzny element na ekranie, który reprezentuje położenie i ruch myszy. Użytkownik może przesuwać wskaźnik, naciskać przyciski myszy i dokonywać wyborów na ekranie za pomocą myszy.
Ekran dotykowy to rodzaj ekranu, który reaguje na dotknięcia palcem. Użytkownicy mogą wprowadzać dane, przesuwać się po interfejsie i wybierać opcje, korzystając z gestów na ekranie dotykowym.
Ikona to specyficzny rodzaj przycisku ekranowego, zazwyczaj małego rozmiaru, który jest oznaczony symbolem graficznym i ma za zadanie wywoływanie odpowiednich operacji. Ikony są często używane w interfejsach użytkownika, aby zminimalizować ilość tekstu i uprościć obsługę systemu. Dzięki ikonom użytkownicy mogą szybko rozpoznać i korzystać z różnych funkcji bez konieczności czytania pełnych opisów. Symbole graficzne na ikonach są zazwyczaj intuicyjne i łatwe do zrozumienia, co ułatwia użytkownikom nawigację i interakcję z systemem.
Lista to tabela lub spis zawierający różne dane dotyczące dokumentów określonego rodzaju, jednostek miar, dostępnych magazynów lub informacje zawarte w słowniku. Lista może prezentować spis dostępnych magazynów, jednostek miar lub inne informacje, które są użyteczne dla użytkowników w danym kontekście.
Komunikacja użytkownika z Systemem odbywa się w różny sposób, umożliwiając wybór preferowanego sposobu obsługi. Ogólnie możliwa jest obsługa Systemu za pomocą myszki i klawiatury. Myszka stanowi duże ułatwienie w poruszaniu się po formularzach czy strukturze menu. Dzięki kliknięciu odpowiedniego miejsca ekranowego uzyskujemy różne efekty, co ułatwia korzystanie z systemu.
Przy użyciu myszki najczęściej poruszamy się po tabelach, uruchamiamy funkcje poprzez klikanie odpowiednich obiektów. Natomiast korzystanie z klawiatury może znacznie przyspieszyć pracę z programem. Polega to na znajomości odpowiednich kombinacji wciskanych klawiszy, które powodują określoną reakcję Systemu.
Aby poruszać się między kolejnymi polami ekranowymi, możemy wykorzystać klawisz <TAB> lub kombinację klawiszy <SHIFT><TAB> (aby poruszać się w przeciwną stronę). To ułatwia szybkie przemieszczanie się po różnych polach formularza czy menu, co z kolei przyspiesza pracę z Systemem.
Dzięki możliwości wyboru między obsługą myszką a klawiaturą, użytkownicy mają swobodę w wybieraniu preferowanego sposobu interakcji z Systemem. Ta elastyczność pozwala dostosować sposób obsługi do indywidualnych preferencji i umiejętności użytkowników, co przekłada się na wygodę i efektywność w korzystaniu z programu.
Nr referencyjny to unikalna wartość nadawana automatycznie przez system WMS.net dla każdego dokumentu magazynowego. Jest to wartość inkrementowana, co oznacza, że każdy nowy dokument otrzymuje kolejny numer referencyjny w porządku rosnącym. Dzięki temu każdy dokument magazynowy posiada swój unikalny identyfikator, który umożliwia jego jednoznaczne zidentyfikowanie w systemie.
Numer referencyjny jest przydatny w wielu kontekstach i procesach magazynowych. Służy jako unikalny numer identyfikacyjny dokumentu, co ułatwia jego odnalezienie i śledzenie w systemie. Dzięki temu pracownicy magazynu mogą szybko i precyzyjnie wyszukiwać dokumenty, dokonywać korekt, monitorować statusy czy archiwizować operacje magazynowe.
Automatyczne nadawanie numeru referencyjnego przez system WMS.net eliminuje ryzyko powielania numerów i pomaga w utrzymaniu porządku w bazie danych dokumentów magazynowych. Pozwala to również uniknąć błędów związanych z ręcznym nadawaniem numerów referencyjnych.
Wartość numeru referencyjnego może być wykorzystywana na różne sposoby, w zależności od specyfiki i potrzeb danego przedsiębiorstwa. Może to być np. numer zamówienia klienta, numer faktury, numer dostawy lub inny rodzaj unikalnego identyfikatora związany z operacją magazynową.
Polecenie Edycja umożliwia dokonywanie zmian w zapisanym dokumencie, który ma status BUFOR. Status BUFOR oznacza, że dokument został utworzony, ale jeszcze nie został zatwierdzony jako ostateczny. Dokumenty o statusie BUFOR mogą być edytowane, co pozwala na wprowadzenie dowolnych zmian dotyczących zawartości dokumentu, takich jak dodawanie lub usuwanie pozycji, zmiana ilości, lokalizacji, numerów partii itp.
Jednak po zatwierdzeniu dokumentu, czyli przeniesieniu go z rejestru BUFOR do rejestru dokumentów zatwierdzonych, nie będzie już możliwości wprowadzania zmian, które wpływają na stan magazynowy. Oznacza to, że po zatwierdzeniu dokumentu, jego zawartość staje się ostateczna i niepodlegająca edycji. Wprowadzenie jakichkolwiek zmian w zatwierdzonym dokumencie mogłoby zaburzyć spójność i dokładność danych magazynowych.
Dlatego ważne jest, aby przed zatwierdzeniem dokładnie sprawdzić i upewnić się, że wszystkie informacje i pozycje w dokumencie są poprawne i zgodne z rzeczywistym stanem magazynowym. Po zatwierdzeniu dokument zostaje uznany za prawidłowy i rejestrowany jako dokument zatwierdzony, co uniemożliwia dalsze wprowadzanie zmian.
System VSS.net, stworzony przez firmę SoftwareStudio, został zaprojektowany z myślą o elastyczności i wygodzie użytkowników, oferując różne metody obsługi. Podstawowym i najbardziej intuicyjnym sposobem interakcji jest użycie myszki. Za pomocą wskaźnika myszy użytkownik może z łatwością poruszać się po formularzach, klikać przyciski, wybierać opcje z menu czy przewijać listy zawierające dane. To podejście jest szczególnie przyjazne dla osób, które cenią sobie wizualną nawigację i bezpośrednią manipulację elementami na ekranie. System jest również przystosowany do obsługi za pomocą ekranów dotykowych, co dodatkowo upraszcza interakcję, zwłaszcza na urządzeniach mobilnych, takich jak tablety czy terminale magazynowe.
Chociaż obsługa myszką jest bardzo intuicyjna, w wielu sytuacjach znacznie wydajniejsza okazuje się praca z wykorzystaniem klawiatury. Znajomość odpowiednich skrótów klawiszowych może radykalnie przyspieszyć wykonywanie powtarzalnych zadań, takich jak wprowadzanie danych do formularzy. Na przykład, użycie klawisza <TAB> pozwala na szybkie przeskakiwanie do następnego pola tekstowego, a kombinacja <SHIFT>+<TAB> cofa do poprzedniego, eliminując potrzebę odrywania rąk od klawiatury. Ta dwoistość w sposobie obsługi pozwala każdemu użytkownikowi dostosować metodę pracy do własnych preferencji i umiejętności, co ostatecznie przekłada się na większą efektywność i komfort podczas codziennego korzystania z systemu.
Oprócz ogólnych elementów interfejsu, praca z systemem magazynowym wymaga znajomości specyficznej terminologii związanej z zarządzaniem dokumentami i danymi. Te pojęcia odnoszą się bezpośrednio do logiki działania programu i mają fundamentalne znaczenie dla utrzymania porządku oraz integralności danych w systemie.
Jednym z najważniejszych pojęć w systemie VSS.net jest numer referencyjny. To unikalny identyfikator, który jest automatycznie nadawany każdemu dokumentowi magazynowemu w momencie jego tworzenia. Działa on na zasadzie wartości inkrementowanej, co oznacza, że każdy kolejny dokument otrzymuje numer o jeden większy od poprzedniego. Taki mechanizm gwarantuje, że w systemie nie pojawią się dwa dokumenty o tym samym oznaczeniu, co eliminuje ryzyko pomyłek i chaosu w dokumentacji. Posiadanie unikalnego identyfikatora dla każdej operacji jest fundamentem porządku i przejrzystości w bazie danych.
W praktyce numer referencyjny jest niezastąpionym narzędziem w codziennej pracy magazynu. Umożliwia on błyskawiczne odnalezienie konkretnego dokumentu, śledzenie jego statusu, dokonywanie korekt czy archiwizację zakończonych operacji. Dzięki niemu pracownicy mogą precyzyjnie identyfikować każdą transakcję, co jest szczególnie istotne podczas wyjaśniania ewentualnych nieścisłości lub przeprowadzania audytów. Automatyzacja tego procesu eliminuje błędy ludzkie, które mogłyby wystąpić przy ręcznym nadawaniu numerów, i zapewnia pełną spójność danych w całym systemie.
Kolejnym ważnym pojęciem jest status BUFOR, który odgrywa istotną rolę w procesie tworzenia i weryfikacji dokumentów. Kiedy dokument posiada ten status, oznacza to, że jest on w wersji roboczej i nie został jeszcze ostatecznie zatwierdzony. W tej fazie użytkownik ma pełną swobodę w jego modyfikacji za pomocą polecenia Edycja. Możliwe jest dodawanie lub usuwanie pozycji, zmiana ilości towaru, przypisywanie lokalizacji czy numerów partii. Status ten działa jak bezpieczna przestrzeń, w której można przygotować dokument bez obawy o wprowadzenie nieodwracalnych zmian w systemie.
Jednak po dokładnym sprawdzeniu i zatwierdzeniu, dokument jest przenoszony z rejestru BUFOR do rejestru dokumentów zatwierdzonych, a jego zawartość staje się ostateczna. Od tego momentu nie ma już możliwości wprowadzania zmian, które mogłyby wpłynąć na stany magazynowe. Taka procedura jest celowym zabezpieczeniem, które gwarantuje spójność i wiarygodność danych w systemie. Dlatego tak ważne jest, aby przed zatwierdzeniem dokumentu dokładnie zweryfikować jego poprawność, ponieważ każda późniejsza zmiana wymagałaby skomplikowanych operacji korygujących.